Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

of a... shape

  • 61 hamingja

    * * *
    f.
    2) luck, good fortune.
    * * *
    u, f. luck, fortune; prop. in a personal sense, a guardian spirit, answering to the guardian angel of Christians; derived from hamr, for the guardian spirits of men—and every man had his hamingja—were believed to take the shape sometimes of animals, sometimes and more commonly of human beings, esp. that of women; but they were themselves supernatural beings; that the hamingjur were giant-females proceeding from the great Norns—who were the hamingjur of the world—is borne out by the passage in Vþm. 48, 49. Hamingja and fylgja or fylgju-kona (Hallfred S. ch. 11) seem to be nearly synonymous, as also gæfa, gipta, auðna, heill; but hamingja is the most personal word, and was almost symbolical of family relationship. At the hour of death the hamingja left the dying person and passed into a dear son, daughter, or beloved kinsman; cp. Hallfr. S. ch. 11, and esp. the charming tale in Glúm. ch. 9. One might also impart one’s own good luck to another, hence the phrase leggja sína hamingju með e-m, almost answering to the Christian, ‘to give one’s blessing to another.’ Examples: sögðusk mundu leggja til með honum hamingju sína, Ld. 74; h. ok gæfa, Fms. vi. 165; þú en ústöðuga h., Al. 23; h. konungsins, 22; ok mun kona sjá hans h. vera er fjöllum hærra gékk, Glúm. 345; etja hamingju við e-n, Fb. ii. 65; ok reyna hvat hamingjan vill unna þér, Fs. 4; vilnask ( hope) at h. mun fylgja, 23; vera má at þat sé til h. várrar ættar, 11; langæligar nytjar munu menn hafa hans hamingju, Bs. i. 229; forlög ekki forðumst ill | fram kemr það hamingjan vill, Úlf. 3. 69; meiri í hreysti en hamingju, Gullþ. 21; sigri eðr hamingju manns þessa, Fs. 10. It is still used in Icel. almost as Heaven, Providence; það má Hamingjan vita, God knows; eg vildi Hamingjan gæfi, would to Heaven! Guð og Hamingjan, God and Good Luck; treysta Guði og Hamingjunni; eiga undir Hamingjunni, to run the risk; and in similar phrases.
    COMPDS: hamingjudrjúgr, hamingjuhjól, hamingjuhlutr, hamingjulauss, hamingjuleysi, hamingjumaðr, hamingjumikill, hamingjumót, hamingjuraun, hamingjusamligr, hamingjuskipti, hamingjuskortr, hamingjutjón.

    Íslensk-ensk orðabók > hamingja

  • 62 HRÚTR

    (-s, -ar), m. ram.
    * * *
    m. a ram, Grág. i. 427, 502, 503, Grett. 148, Rd. 260, Fs. 25. Stj. 580, Pr. 478, Fms. xi. 149: the zodiacal sign, Rb. 1812. 17: spec. phrases, svá sem börn göra hrúta með fingrum sér, as children make rams with their fingers, i. e. by twisting their fingers into the shape of rams’ horns, Fms. v. 348, a child’s game still well known in Icel.; skera hrúta, to snore aloud (cp. hrjóta B), Stef. Ól.; so, ic hrúti = sterto in king Alfred’s Gr.
    II. as a pr. name Hrútr; in local names, Hrúts-staðir, Hrúta-fjörðr, Hrút-ey, Landn.
    COMPDS: hrútaber, hrútaberjalyng, Hrútfirðingr, hrútlamb, hrútmál, hrútsfall, hrútsgæra, hrútshorn, hrútahöfn, hrútshöfuð, hrútsmark, hrútsreyfi, hrútssvið.

    Íslensk-ensk orðabók > HRÚTR

  • 63 HÚNN

    * * *
    I)
    (-s, -ar), m. the knob at the top of the mast-head; draga segl við hún (í hún upp), vinda upp segl við húna, to hoist a sail to the top.
    (-s, -ar), m.
    1) bear’s cub;
    2) urchin, boy (poet.).
    * * *
    1.
    m. [Gr. κωνος], a knob: naut. the knob at the top of the mast-head; draga segl við hún, or í hún upp, or vinda upp segl við húna, to hoist a sail to the top, Ó. H. 17, Tríst. 8, Fas. iii. 410.
    COMPDS: húnbora, húndreginn, húnkastali, húnspænir.
    2. the knob at a staff’s end; stafs-húnn, the knob on a door handle etc.: a slice, skera svá breiðan hún til beins er bast er langt, of a whale’s blubber, N. G. L. i. 59.
    3. a piece in a game, prob. from its cone-like shape: from the phrase, verpa húnum, to cast ( throw) the piece ‘hún,’ it seems to follow that this game was either similar to the Gr. δίσκος or rather to the mod. nine pins; þeirs í Haralds túni húnum verpa, Hornklofi, Fagrsk. 5 (in a verse); in Rm. 32 the ‘hundum verpa’ is no doubt a false reading for ‘húnum verpa;’ the riddle in Hervar. S., (where the answer is, þat er húninn í hnettafli,) is obscure and corrupt in the text, for the hnettafl or hneftafl (q. v.) was quite a different game.
    2.
    m. a young bear, Kormak, Fas. i. 367, Fb. i. 253, Nj. 35, Landn. 176, Fs. 26, Stj. 530, passim; bjarnar-húnn, a bear’s young: in local names, Húna-flói, Húna-vatn, Húnavatns-þing, -sýsla, Landn.; Húnavatns-leið, Fms. iii. 21.
    II. metaph. an urchin, boy, Vkv. 22, 30, 32, Gh. 12.

    Íslensk-ensk orðabók > HÚNN

  • 64 ÍGULL

    * * *
    m. [Gr. εχινος; Lat. echinus; A. S. îl; Germ. igel], a sea-urchin, echinus esculentus, Eggert Itin. 612: also called ígul-ker, n. from its ball-formed shape. ígul-köttr, m. a hedgehog, Art.: a kind of war engine, Sks. 418.

    Íslensk-ensk orðabók > ÍGULL

  • 65 JÖRÐ

    (gen. jarðar, dat. jörðu; pl. jarðir), f.
    2) the surface of the earth, ground (féll hann þá dauðr til jarðar);
    3) mould;
    4) land, estate.
    * * *
    f., gen. jarðar; dat. jörðu, mod. also jörð; pl. jarðir; in old writers dat. and acc. are carefully distinguished; in mod. prose and conversation the apocopated dative is mostly used, whereas the poets use either form, as is most convenient for the flow of the verse and the metre, as in the Passion hymns,
    α. the full form; og hindra gjörðu, | Guðs dýrðarljós svo lýsi mér á lifandi manna jörðu, 9. 9; merk að úr jörðu mátti ei neinn, 46. 10; hróp og háreysti gjörðu … | kringum krossinn á jörðu, 39. 7; nakinn Jesum á jörðu … | með heiptar sinni hörðu, 33. 4; Lausnarinn niðr á jörðu, 34. 1; blóðsveitinn þinn eg bið mér sé, | blessan og vernd á jörðunni, 3. 12; eins hér á jörðu upp frá því, 21. 10; þó leggist lík í jörðu … | hún mætir aldrei hörðu, Hallgr.
    β. the apocopated form; en Jesú hlýðni aptr hér, allri jörð blessan færir, Pass. 24. 6; heiðr, lof, dýrð á himni og jörð | hjártanleg ástar þakkar-gjörð, 3. 18; þó heiðarleg sé hér á jörð | holdi útvaldra líkför gjörð, 49. 14; ef hér á jörð er hróp og háð, 14. 16; hvað göra þeir sem hér á jörð | hafa að spotti Drottins orð, 10: [Goth. airþa; A. S. eorde; Hel. ertha; old Scot. yearthe; Engl. earth: O. H. G. erda; Germ. erde; Dutch aarde; Fris. irth; Swed.-Dan. jord.]
    A. The earth; jörð ok himin, Nj. 194; jörð ok upphimin, Vsp. 3; jörð iðja-græna, 58; íllt er á jörð of orðit, Glúm. (in a verse), Hm. 138, and prose passim; jarðar yfirbragð er böllótt, Rb. 460, 465; jarðar bugr, böllr, hringr, hvel, mynd, endi, bygð, the earth’s bight, ball, ring, wheel, shape, end, habitation, 440, 466, 472: for the mythol. genesis of the earth see Vsp. l. c., Vþm. 20, 21, Gm. 40: as a mythical goddess, the Earth was daughter of Ónar (Ónars-dóttir) and Nótt (the night), and sister of Day on the mother’s side, Edda 7: Thor was the Earth’s son, Jarðar-sonr, m., Haustl.
    II. the surface of the earth, earth; falla til jarðar, Nj. 64; koma til jarðar, to throw down, Fms. v. 348; falla frjáls á jörð, N. G. L. i. 32, Grág. ii. 192; á jörðu ok í jörðu, Finnb. 290; bíta gras af jörðunni, Fms. xi. 7; skeðja jörðu, K. Þ. K. 22; jörð eða stein, Sks. 88; erja jörð, to ‘ear’ the earth, plough, Rb. 100; flestir menn séru jarðir sínar, Fms. i. 92: jarðar aldin, ávöxtr, blómi, dupt, dust, dýr, kvikendi, skriðdýr, etc., the earth’s fruit, produce, blossom, dust, deer, beasts, reptiles, etc., H. E. ii. 188, Grág. ii. 347, Ver. 17, Fas. iii. 669, Sks. 527, 628, Stj. 18, 77.
    2. pasture; görði kulda mikla með snjóum ok íllt til jarðar, Grett. 91 A; taka til jarðar, to graze, Skm. 15: freq. in mod. usage, góð jörð, lítil jörð, jarð-leysi, jarð-laust, jarð-bann, q. v.
    3. mould, Lat. humus; jörð sú er á innsigli er lögð, Lækn. 472: soil, sand-jörð, sandy soil; leir-jörð, clayey soil, etc.
    COMPDS: jarðarber, jarðarför, jarðarmegin, jarðarmen.
    B. Land, an estate, very freq. in Icel., answering to Norse bol, Dan. gaard; thus, túlf, tuttugu, sextíu, … hundraða jörð, land of twelve, twenty, sixty, … hundreds value; byggja jörð, to lease a farm; búa á jörð, to live on a farm; leigja jörð, to hold land as a tenant (leigu-liði); góð bú-jörð, good land for farming; harðbala-jörð, barren, bad land; plógs-jörð, land yielding rare produce, eider-down or the like; land-jörð, an inland estate, opp. to sjóvar-jörð, land by the sea side; Benedikt gaf sira Þórði jarðir út á Skaga hverjar svá heita …, Dipl. v. 27.
    COMPDS: jarðar-, sing. or jarða-, pl.: jarðarbrigð, jarðarbygging, jarðareigandi, jarðarhefð, jarðarhelmingr, jarðarhundrað, jarðarhöfn, jarðarflag, jarðarkaup, jarðarleiga, jarðarlýsing, jarðarmark, jarðamat, jarðamáldagi, jarðarmáli, jarðarmegin, jarðarpartr, jarðarrán, jarðarreitr, jarðaskeyting, jarðarskipti, jarðaskipti, jarðarspell, jarðatal, jarðarteigr, jarðarusli, jarðarverð, jarðarvígsla, jarðarþjófr.

    Íslensk-ensk orðabók > JÖRÐ

  • 66 KARA

    að, to clean off the kar, as ewes and cows do by licking their young.
    II. metaph. to finish off; það er allt ókarrað, ’tis all unlicked into shape, in a rough state; or, það er ekki nema hálf-karað, it is but half finished.

    Íslensk-ensk orðabók > KARA

  • 67 KEPPR

    m. cudgel, club.
    * * *
    m. [Dan. kjep], a cudgel, club, Skíða R. 136, Fas. iii. 345: a nickname, Sturl.
    II. a sausage (= íspen, q. v.), from the shape.

    Íslensk-ensk orðabók > KEPPR

  • 68 KETILL

    * * *
    (dat. katli, pl. katlar), m. kettle, pot, cauldron (í eldahúsinu var eldr mikill ok katlar yfir).
    * * *
    m., dat. katli, pl. katlar, [Goth. katils = Mark vii. 4; A. S. cytel; Engl. kettle; O. H. G. kezil; Germ. kessel; Swed. kettel; Dan. kjædel]:—a kettle, cauldron, Eb. 198; í elda-húsinu var eldr mikill ok katlar yfir, Eg. 238, Bs. i. 342, ii. 135, B. K. 52, Fms. vi. 364, Edda 28; elda undir katli, kljúfa við undir ketil, Fbr. 72 new Ed., Fs. 150; var honum goldinn k. mikill ok góðr, Þorst. Siðu H. 171; búðar-k., Eb. 198; eir-k., Eg.; járn-k., stein-k., an iron, an earthen kettle, Ó. H. 223: in old usage as a general name for every kettle, boiler, cauldron; in mod. usage, esp. of a kettle of a certain shape or of a small kettle, kaffe-k., a coffee kettle; but pottr = cauldron; the same distinction is made in Dipl. v. 4.—sex katlar, tíu pottar: katla-máls skjóla, a measure, Grág. i. 501: the phrase, e-m fellr allr ketill í eld, one’s kettle falls into the fire, of consternation.
    2. the earliest northern eccl. law prescribed as an ordeal for a woman to take hot stones out of a boiling kettle, whereas a man had to take up hot iron; ganga til ketils, taka í ketil, Gkv. 3. 7, (the ordeal being called ketil-tak, n.); beri karlmaðr járn en kona taki í ketil, N. G. L. i. 152; karlmaðr skal ganga til arins-járns en kona til ketiltaks, 389; eðr berr hón járn eðr tekr hón í ketil, Grág. i. 381.
    II. as a pr. name of men, Ketill, Ketil-björn; of women, Katla, Ketil-ríðr: but chiefly used as the latter part in compd names of men, contr. into ‘kel,’ As-kell, Arn-kell, Grím-kell, Hall-kell, Stein-kell, Úlf-kell, Þór-kell, Vé-kell: of women, Hall-katla, Þór-katla. In poets of the 10th century the old uncontracted form was still used, but the contracted form occurs in verses of the beginning of the 11th century, although the old form still occurs now and then. The freq. use of these names is no doubt derived from the holy cauldron at sacrifices, as is indicated by such names as Vé-kell, Holy kettle; cp. Ketilby in Yorkshire.

    Íslensk-ensk orðabók > KETILL

  • 69 KLAPPA

    * * *
    (að), v.
    1) to pat, stroke gently (jarlinn klappaði hendi sinni ábak honum); klappa um e-t, to pat;
    2) to knock, rap (klappa á dyrum, á hurð);
    3) to shape by cutting blows, hew, chisel (vóru klappaðir á steinvegginn krossar þrír);
    4) to hammer; mun ek nú klappa um aptr, I will make it good (right) again.
    * * *
    að, [Engl. and Scot. clap; Germ. klopfen; Swed klappa]:—to pat, stroke gently; kyssa ok k., to kiss and stroke, 655 xxxi; cp. Scot. to clap a cat; þá klappaði hón um granirnar, Edda (pref.); jarlinn klappaði hendi sinni á bak honum ok bað hann vaka, Fms. viii. 88; maðr hefir staf í hendi ok klappar á lend hestinum, Bs. i. 633; þá kallar konungr til sín hund sinn Víga ok klappaði um hann, Fms. x. 327; hón spyrr hvárt hann ætlar þá enn í Máfahlíð at k. um kerlingar-nárann, Eb. 44, Grett. 33 new Ed.; Þoroddr klappaði um hann (the calf), Eb. 320.
    2. to clap the hands; flestir æptu ok klöppuðu, shouted and clapped, D. N. i. 168: the phrase, k. lofi í lófa, to clap, exult; klappa á dyrum, to rap at the door, Eg. 409, Fms. xi. 425; klappa á hurð, Fas. iii. 583.
    II. a stone-mason’s term, to chop stone with a hammer; hann klappaði rauf í hellu, Grett. 137 A; þessi steinn var útan sein klappaðr væri gráðum eðr pöllum, Fms. i. 137; vóru klappaðir á steinvegginn krossar þrír, vii. 64; í þeim steini vóru klappaðir fjórir koppar, Bs. i. 640; rúnar klappaðar á steini, 655 xiv. B. 2; spor vóru klöppuð í berginu, Fas. iii. 569.
    2. to hammer; þarf eigi holan baug um þat at klappa, Fb. iii. 404; ok klappaði um hans hjarta, his heart clapped, throbbed, Fbr. 37; þeir sögðusk mundu k. um (they would clench it, make it right) ef málin kæmi heim í hérað, Sturl. i. 134; mun ek nú k. um aptr, I will make it good, ii. 38.

    Íslensk-ensk orðabók > KLAPPA

  • 70 klunni

    a, m. a clumsy, boorish fellow. klunna-legr, adj. (-lega, adv.), clumsy in shape.

    Íslensk-ensk orðabók > klunni

  • 71 KLÖMBR

    (gen. klambrar), f. smith’s vice, fig. a tight place.
    * * *
    f. [akin to a well-known root word common to all Teut. languages, cp. Germ. klam, klemmen]:—a smith’s vice, of which a drawing is given in the old edition of Glúm. (1786).
    2. metaph. of troops drawn up in a similar shape; í klömbrina miðja millum þessara fylkinga, Stj. 512; skulu vér nú renna at ok hafa spjótin fyrir oss, ok mun klambrar-veggrinn ganga ef fast er fylgt, Glúm. 386; losnaði þá fljótt fylking Skagfirðinga sem klambrar-veggr væri rekinn, Sturl. iii. 84:—a local name in Icel., see the poem in Fjölnir (1836), p. 31.

    Íslensk-ensk orðabók > KLÖMBR

  • 72 KONA

    * * *
    (gen. pl. kvenna), f.
    1) woman (var hón kvenna fríðust);
    2) wife (ek em kona Njáls).
    * * *
    u, f., kuna, Fms. vii. 106; gen. pl. kvinna, 109, 274, Hdl. 15, but usually kvenna, which form is a remains of an older obsolete kvina: [Goth. qino = γυνή; Hel. quena; O. H. G. chiona; Swed. kåna; Dan. kone; again, the forms of the Goth. quens or qveins, A. S. cwen, Engl. queen, Scot. quean = Engl. wench, Dan. kvinde answer to the obsolete kván, q. v.]:—a woman; karl ok kona, man and woman, passim; brigðr er karla hugr konum, Hm. 90; kona ok karlmaðr, Grág. i. 171; kona eða karlmaðr, Nj. 190; hón var kvinna fríðust, Fms. vii. 109; henni lézt þykkja agasamt, ok kvað þar eigi kvinna vist, 274; konor þær er óarfgengjar eru, Grág. i. 228; mun þat sannask sem mælt er til vár kvenna, Fms. iv. 132; kveðr hann vera konu níundu nótt hverja ok eiga þá viðskipti við karlmenn, N. G. L. i. 57: sayings, köld er kvenna ráð, Gísl.; meyjar orðum skyli manngi trúa, né því er kveðr kona, Hm. 83; svá er friðr kvenna, 89; hón var væn kona ok kurteis, Nj. 1; ok var hón kvenna fríðust, she was the fairest of women, 50; hón var skörungr mikill ok kvenna fríðust sýnum, hón var svá hög at fár konur vóru jafnhagar henni, hón var allra kvenna grimmust, 147; fundusk mönnum orð um at konan var enn virðuleg, Ld. 16; Unnr var vegs-kona mikil ( a stately lady), Landn. 117; konur skulu ræsta húsin ok tjalda, Nj. 175; konu-hár, -klæði, -föt, woman’s hair, attire, Fms. iii. 266, Greg. 53; konu bú, woman’s estate, Grág. ii. 47; konu-líki (liking), woman’s shape, Skálda 172, Grett. 141; konu-nám, konu-tak, eloping, abduction of a woman, Grág. i. 355, Bjarn. 17; konu-mál, rape, fornication, = kvenna-mál, Eb. 182, Fs. 62, Stj. 499: frænd-kona, a kinswoman; vin-kona, a female friend; mág-kona, a sister-in-law; álf-kona, an ‘elf-quean;’ troll-kona, a giantess; heit-kona, a spouse; brúð-kona, a bridemaid; vinnu-kona, grið-kona, a female servant; ráðs-kona, a stewardess; bú-kona, hús-kona, a house-mistress, house-wife; spá-kona, a prophetess, Scot. ‘spae-wife;’ skáld-kona, a poëtess.
    II. a wife; ek em kona Njáls, Nj. 54; Evu Adams konu, Hom. 31; við hans konu Sophram, Ver. 52; af konu minni eða sonum, Nj. 65; en ef bú þeirra standa, þá munu þeir vitja þeirra ok kvenna sinna, 207; messu-djákn enginn, né kona hans né klerkr hans, N. G. L. i. 97.—The word is now almost disused in sense I, kvennmaðr being the common word, whereas in sense II. it is a household word. konu-efni, n. one’s future wife, bride: konu-fé, n. a marriage portion, Js. 80: konu-lauss, adj. wifeless, unmarried, Fs.: konu-leysi, n. the being konulauss: konu-ríki, n., see kvánríki.
    B. COMPDS, with the gen. plur. kvenna-: kvenna-askr, m. a kind of half measure, opp. to karlaskr, q. v.; hálfr annarr k. í karlaski, Jb. 375. kvenna-ást, f. amour, Bs. i. 282, Fms. v. 341. kvenna-búnaðr, m. a woman’s attire, Skálda 334. kvenna-far, n. love affairs, Lat. amores, Fms. i. 187. kvenna-ferð, f. a journey fit for women, Ld. 240. kvenna-fólk, n. woman-folk, Nj. 199. kvenna-friðr, m. sacredness of women, N. G. L. ii. kvenna-fylgjur, f. pl. female attendants, Grág. i. 342. kvenna-gipting, f. marriage, N. G. L. i. 343, Jb. 6. kvenna-giptir, f. pl. a giving in marriage, N. G. L. i. 27, 343. kvenna-hagr, m. woman’s condition, Rb. 414. kvenna-heiti, n. names of women, Edda (Gl.) kvenna-hjal, n. women’s gossip, Gísl. 15. kvenna-hús, n. a lady’s bower, Fas. ii. 162. kvenna-innganga, u, f. entrance of women into the church, churching, B. K. 110. kvenna-klæðnaðr, m. a female dress, Grág. i. 338. kvenna-land, n. the land of the Amazons, Rb. 348, Fms. xi. 414. kvenna-leiðir, m. ‘women-guide,’ a law term used of a child as the sole witness to lawsuit for a rape; barn þat er heitir k., N. G. L. i. 357, 367. kvenna-lið, n. woman-folk, Nj. 199, Lv. 38. kvenna-maðr, m. a woman’s man, given to women; mikill k., Hkr. i. 208, Rb. 414; lítill k., chaste, Fbr. 12. kvenna-mál, n. love matters, Orkn. 334: rape, fornication, 444, Lv. 3. kvenna-munr, m. distinction of women, Fms. x. 387. kvenna-nám, n. a rape, Grág. i. 353. kvenna-ráð, n. pl. women’s counsel, Nj. 177. kvenna-siðr, m. habits of women, Grág. i. 338. kvenna-skap, n. a woman’s temper, Nj. 68. kvenna-skáli, a, m. a woman’s apartment, Sturl. iii. 186. kvenna-skipan, f. arrangement of the ladies (at a banquet), Ld. 202. kvenna-sveit, f. a bevy of ladies, Fms. vi. 1. kvenna-vagn, m. ‘woman’s wain,’ a constellation, opp. to karlsvagn, Rb. 1812. 16. kvenna-vist, f. women’s abode, fit for women, Hkr. iii. 339.

    Íslensk-ensk orðabók > KONA

  • 73 LAG

    * * *
    n.
    1) stratum, layer;
    2) due place, right position;
    leggja stýri í lag, to ship the rudder;
    ganga ór lagi, to go wrong;
    fóru nú brýnn hans í lag, his brows became smooth and straight;
    koma lagi á e-t, to put to rights, get a thing into order;
    komast vel í lag, to fall into good order;
    3) companionship, fellowship;
    leggja (binda) saman lag sitt, to enter into fellowship;
    4) living together (hann réðst til lags við Beru);
    eiga lag við konu, to cohabit;
    6) market price, tax;
    leggja lag á varning manna, to set or regulate the market price;
    7) thrust, stab (with a knife, sword, or spear);
    8) air, tune;
    9) adverbial phrases:
    í tvennu lagi, in two parts, double;
    í öllu lagi, in every respect, quite;
    í sumu (mörgu) lagi, in same (many) respects;
    with compar. or superl., denoting degree;
    í meira lagi, considerably, rather;
    í fyrra lagi, rather early, among the earliest;
    í verra lagi, among the worst;
    í hljóðara lagi, rather silent;
    í nærra lagi, rather close;
    þann dag svaf Unnr í lengra lagi, U. slept that day longer than she was wont;
    Helias var í fyrsta lagi spámanna, H. was one of the first of prophets;
    í elzta lagi sona hans, among the oldest of his sons;
    minnsta lag, the least share.
    * * *
    n. [leggja], a stratum, layer; vóru þá Varbelgir at taka af þau lög sem eptir vóru brúarinnar, Fms. ix. 512: freq. in mod. usage, e. g. lag í vegg, a layer or course of masonry.
    II. metaph. shape, Lat. forma:
    1. a laying in order, due place, right position; leggja stýri í lag, to ship the rudder in its place, hook it on, Fms. vii. 47; leggja stýri ór lagi, to unship the rudder, Al. 67; ganga ór lagi, to be displaced, get wrong, Fms. viii. 291; fóru nú brýnn hans í lag, his brows became smooth and straight, of a man frowning, Eg. 306; koma lagi á e-t, to make a thing right, get a thing into order, Fms. xi. 28; hann kvaðsk eigi lagi mundu á koma fyrir næstu vetrnætr, 67; fylkingar hans komask vel í lag, his ranks fell into good order, Al. 142; brugðit er nú lagi ór því sem vant er, i. e. matters go wrong, not as they were wont to go, Grett. 183 new Ed.; nærri lagi, pretty well.
    2. companionship, fellowship, in an enterprise of peace or war; leggja saman lag sitt, to enter into fellowship, Orkn. 88; þeir áttu mikit lag við Þveræinga, Lv. 73; bundu þeir jarl lag sitt saman, Fms. i. 20; kom til lags við Sigurð jarl sá maðr er hét Rauðr, 194; þá réðsk til lags með honum Einarr þambarskelfir, v. 4; taka e-n til lags ok félagsskapar, x. 202; hann fór til lags með Sörkvi Karli ok herjaði, Nj. 183: of living together, hann réðsk til lags við Beru, Gullþ. 13; fé-lag, q. v.: cohabitation, eiga lag við konu, to cohabit, Karl. 47, Þiðr. 247, Ver. 27, H. E. i. 247, Fms. vi. 122; taka konu til lags, Bs. i. 852; fylgja e-m at lagi (i. e. not in wedlock), Sturl. i. 94, 97; fá lag konu, Þiðr. 299.
    3. market price, tax, as e. g. in Icel. the godi of a district had to ‘lay,’ i. e. set or regulate the market price, Hænsaþ. S. ch. 2; gjalda allt at því lagi sem þar gengr, Grág. i. 213; leggja lag á mjöl, ii. 404; leggja lag á varning manna, Ísl. ii. 126; sagði þann vanda at hann legði lag á varning manna, id.; hundraðs-lag, B. K. 53; fjár-lag, tax, Grág. i. 500.
    4. a thrust, stab, Nj. 97, 253, Eg. 231, 379, Orkn. 450, Fms. ii. 94, and passim; see leggja.
    5. regular time; árar-lag (q. v.), a boating term, time, stroke; hafðu lagið, keep time! hafa seint, fljótt lagið, kunna ekki árarlagið: so in the saying, allt vill lagið hafa, all things require time and tact, or require to be done in a due manner; ó-lag, disorder; það er allt í ólagi, það er ólag á því:—naut., lag is the lull between the breakers, the nick of time for landing; but ólag, the wrong time, when the breakers are dashing against the shore; one of these waves is called dauða-lag, see the interesting passage in Ísl. Þjóðs. i. 660.
    6. [Engl. lay], an air, tune; hétu þeir er bundnir vóru á hinn heilaga Thorlák biskup, at þeir skyldi lausir verða, lögum nokkrum (söngum, v. l.), Sturl. ii. 33: freq. in mod. usage, esp. of hymns, hymna-lag, a hymn-tune, of the Ambrosian hymns; sálma-lag, a psalm-tune; vísna-lag, a song-tune; rímna-lag, a ballad-air: also used of metres, in old metric, Haðar-lag, Edda (Ht.) 140; Togdrápu-lag, 137; tog-lag, 138; Fornyrða-lag, 142; Bálkar-lag, id.; Galdra-lag, 143; Flagða-lag, 245; it is possible that songs composed in these metres were a kind of ‘airs’ accompanied by singing.
    II. adverb. in layers; í tvennu lagi, in two layers, double, Fms. i. 156; í öllu lagi, in every respect, in everything, quite, Band. 6 new Ed.; í mörgu lagi, in many respects, Fms. vi. 133, Fs. 123; í sumu lagi, in some respects, Fms. vi. 207.
    2. with compar. or superl., denoting degree; í meira lagi, considerably, rather, Þiðr. 80; í fyrra lagi, rather early, among the earlier, Ísl. ii. 126; minnsta lag, the least share, Sturl. iii. 238; í verra lagi, among the worst, Hrafn. 9; í hljóðara lagi, rather silent, Sks. 370; í fastara lagi, Str. 9; í lengra lagi, þann dag svaf Unnr í lengra lagi, U. slept that day longer than she was wont, Ld. 14; í lægra lagi, Stj. 107; í hærra lagi, í fremra, síðara lagi, passim; í mesta lagi, very greatly; sá er í mesta lagi strauma þeirra er á Breiðafirði eru, Ld. 56, Stj. 156; í heldra lagi, Fms. ii. 72, Al. 92; Helias var í fyrsta lagi spámanna, H. was one of the first of prophets, Ver. 29; í elzta lagi sona hans, among the oldest of his sons, Fagrsk. 12; í nærra lagi, rather close, Konr. 3; í flesta lagi, very numerous, Gísl. 26:—sér í lagi, laid by itself, apart, D. N. ii. 93; meðallagi (q. v.), average.
    COMPDS: lagskona, lagsmaðr.
    B. Lög, only in plur., [prop. what is ‘laid,’ cp. Germ. gesetz, Gr. θεσμός; the Engl. law seems to be a Scandin. word, for Germ. and Saxon use other words; Dan. lov; Swed. lag]:—law; proverbs, með lögum skal land byggja en með ólögum eyða, Nj. 106; svo eru lög sem hafa tog, Kveldv. i. 45: various law phrases, segja lög, to say the law, tell what is law, esp. technically used of the law-speaker who had to read the law in public, and who, in cases of dispute, had to say what was the law; svá er mælt at sá maðr skal vera nokkorr ávallt á landi óru er skyldr sé til þess at segja lög mönnum, ok heitir sá lögsögu-maðr, Grág. i. 1; biskup skal lög segja en eigi leikmenn, Bs. i. 720; hlýðir þat hvergi at hafa eigi lög í landi, Nj. 149; sem ek veit sannast ok réttast ok helzt at lögum, in the oath formula, 232; leiða í lög, to introduce a law; eptir þat leiddi Skapti Þóroddsson í lög fimmtardóm ok allt þat er upp var talit, 151; þú hefir þó mest at gört, segir Gestr, þótt öðrum verði auðit í lög at leiða, 163; taka e-t í lög, id., Bs. i. 158; leggja lög á e-t, id.; dæma e-m lög, Eg. ch. 57; mæla lög, Fms. vii. 142; ræna e-n lögum, Ld. 102; bjóða, festa lög fyrir sik, N. G. L. passim; setja lög, Fms. xi. 75, Fb. ii. 48; halda vel log sín, 76.
    II. law community, communion, as also a law-district; þyki mér sem málum várum sé komit í únýtt efni, ef eigi hafa ein lög allir, en ef sundr-skipt er lögunum þá mun sundr-skipt friðinum, Nj. 164; í hverri þessi deild landsins er sitt lögþing ok sín lög, yfir hverjum lögum er lögmaðr, Ó. H. 65; þrælar mínir eru ekki í lögum eðr landsrétt við aðra menn, id.; kaupeyri mun ek fá þér svá mikinn at þú megir ganga í hraustra manna lög, Ld. 254; þóat menn vildi þangat ráðask er eigi vóru í þessum lögum, Fms. xi. 76; sögðusk hvárir ór lögum við aðra, Nj. 164; leiða e-n í lög, to introduce a person as a lawful citizen, naturalise, Grág. i. 357; eru þeir nú leiddir í lög með þeim Jómsvíkingum, Fms. xi. 80; lendum mönnum ok sýslumönnum í hverjum lögum ( law community) sem þeir sjá at bezt ber ok hæfir, Gþl. 56; innan laga várra, N. G. L. i. 7; ef maðr kemr ór lögum várum í fylki annat með bú sitt, 98; en þat görðisk þar, at annarr maðr at öðrum nefndi sér vátta ok sögðusk hvárir ór lögum við aðra enir Kristnu menn ok enir heiðnu, Bs. i. 22: in a geographical sense, almost as a local name, Gulaþings-lög, Eiðsævis-lög, Þrænda-lög, passim:—in nicknames of great lawyers, Laga-Eiðr, Bárð. new Ed.; Laga-Ulfljótr, Þórð. (1860) 94.
    COMPDS: lagaafbrigði, lagabeiðsla, lagaboð, lagaboðorð, lagabók, lagabrjótr, lagabrot, Lagabætir, lagadeilur, lagadómr, lagaeiðr, lagaflækjur, lagafrestr, lagafrétt, lagagipt, lagagrein, lagagæzla, lagahald, lagahellur, lagahlýðni, lagakaup, lagakefli, lagakvánfang, lagalauss, lagaleiga, lagalyriti, lagalöstr, lagamaðr, lagamál, lagaorð, lagapróf, lagarefsing, lagarétting, lagaréttr, lagaripting, lagasetning, lagaskilnaðr, lagaskilorð, lagaskipan, lagaskipti, lagasnápr, lagasókn, lagastefna, lagatak, Lagatíð, lagaundanfærsla, lagaúrskurðr, lagavápn, lagavegr.

    Íslensk-ensk orðabók > LAG

  • 74 laga

    do
    * * *
    I) (að), v. to prepare, make ready (lagat var drykkju).
    II) from lög, law.
    * * *
    1.
    að, [lögr; Dan. lave], to mix a beverage. Am. 72, Hm. 65.
    II. to flow readily, esp. of blood, to bleed freely; það lagar, or það lagablæðir, qs. lagar og blæðir.
    2.
    að, [lag], to shape, put right, mend, (mod.): reflex. to set right, það lagast.

    Íslensk-ensk orðabók > laga

  • 75 land-vættr

    f. the guardian spirits of a country, abiding in mountains, rivers, etc., in the shape of giants, fairies, animals, see the interesting story in Hkr. Ó. T. ch. 37, as also Landn. 258, (for the references see höfuð A. V); sný ek þessu níði á landvættir þær er land þetta byggja, Eg. 389; þat sá úfreskir menn, at landvættir allar fylgðu Hafrbirni til þings en þeim Þorsteini til veiða ok fiskjar, Landn. 271.

    Íslensk-ensk orðabók > land-vættr

  • 76 LÁT

    n.
    1) loss (þeir sögðu konungi lát sitt);
    2) death, decease (ek segi þér lát Eyvindar bróður þíns);
    3) in pl. manners; skipta litum ok látum, to change colour and manners.
    * * *
    n., like the Engl. subst. let, scarcely used except in compds; út-lát, an outlet; í-lat, an inlet, a bag; blóð-lát, blood-letting.
    II. a loss; þeir sögðu konungi lát sitt, ok kölluðusk eltir hafa verit, Fms. xi. 370:—death, decease, ek segi þér lát Eyvindar bróður þíns, Nj. 4; lát hins helga Knúts konungs, Bs. i. 71; litlu síðar var mér sögð brenna hans ok lát, Fms. ii. 18; hann frá lát sonar síns, Gullþ., passim; manna-lát, loss of life; and-lát, líf-lát, q. v.; af-lát, killing.
    III. in pl. manners; allit., litr ok lát; skipta litum ok látum, to change shape and manners, Skv. 1. 38: esp. of bad manners, howling, uproar, hón var svá mjök blótin at menn máttu eigi standask lát hennar, Fas. i. 254; skrípa-lát, scurrility, Fms. viii. (in a verse), see læti; en aldrei veit ek hvat látum var, vii. 202; í sínum látum sumum, Skálda 170; gera spott at látum yðrum, Nj. 124; hann bað menn ekki syrgja né láta öðrum herfilegum látum, 197. láta-læti, n. pl. dissimulation.

    Íslensk-ensk orðabók > LÁT

  • 77 líki

    I)
    m. equal, match.
    (gen. pl. líkja), n.
    1) body (l. leyfa ins ljósa mans);
    2) form, shape (hann brá á sik l. graðungs eins).
    * * *
    a, m., qs. glíki, an equal, a match, Stj. 289, Fs. 56.

    Íslensk-ensk orðabók > líki

  • 78 líking

    f. shape, form (hann lét gera járnkróka í l. akkerisfleina).
    * * *
    líkja, líkindi, líkleikr, líkligr, see glíking, glíkja, glíkindi, glíkleikr, glíkligr.

    Íslensk-ensk orðabók > líking

  • 79 líkneskja

    f.
    1) shape, form;
    2) graven image (l. Freys).
    * * *
    u, f., see líkneski above.

    Íslensk-ensk orðabók > líkneskja

  • 80 mann-djöfull

    m. a demon in human shape, fiend of a man, cp. Germ. Manteuffel, Fs. 36.

    Íslensk-ensk orðabók > mann-djöfull

Страницы

См. также в других словарях:

  • Shape context — is the term given by Serge Belongie and Jitendra Malik to the feature descriptor they first proposed in their paper Matching with Shape Contexts in 2000cite conference author = S. Belongie and J. Malik title = Matching with Shape Contexts url =… …   Wikipedia

  • Shape optimization — is part of the field of optimal control theory. The typical problem is to find the shape which is optimal in that it minimizes a certain cost functional while satisfying given constraints. In many cases, the functional being solved depends on the …   Wikipedia

  • Shape grammar — Shape grammars in computation are a specific class of production systems that generate geometric shapes. With shape grammars, forms can be created that are not stored in the computer previously. Shape grammars have been studied in particular in… …   Wikipedia

  • Shape (Zeitschrift) — Shape Beschreibung Lifestyle und Fitness Magazin Sprache Deutsch Verlag Marquard Media AG Erstausgabe …   Deutsch Wikipedia

  • Shape factor (image analysis and microscopy) — Shape factors are dimensionless quantities used in image analysis and microscopy that numerically describe the shape of a particle, independent of its size. Shape factors are calculated from measured dimensions, such as diameter, chord lengths,… …   Wikipedia

  • shape — ► NOUN 1) the external form or appearance of someone or something as produced by their outline. 2) a piece of material, paper, etc., made or cut in a particular form. 3) a particular condition or state: the house was in poor shape. 4) a specific… …   English terms dictionary

  • Shape Memory Polymer — Shape Memory Polymers (SMPs) are polymer materials which may be returned from a deformed state to their original shape or permanent configuration via an external stimulus. The external stimulus is usually temperature, as in the case of thermally… …   Wikipedia

  • Shape of Despair — Основная информация …   Википедия

  • shape — [shāp] n. [ME schap < OE (ge)sceap, form, created thing, akin to scieppan, to create, form < IE * skeb , var. of base * (s)kep , to cut with a sharp tool > SHAFT, SHAVE] 1. that quality of a thing which depends on the relative position… …   English World dictionary

  • Shape — Shape, n. [OE. shap, schap, AS. sceap in gesceap creation, creature, fr. the root of scieppan, scyppan, sceppan, to shape, to do, to effect; akin to OS. giskeppian, OFries. skeppa, D. scheppen, G. schaffen, OHG. scaffan, scepfen, skeffen, Icer.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Shape Of My Heart — «Shape Of My Heart» Sencillo de Backstreet Boys del álbum Black Blue Grabación Julio de 2000 Género(s) Pop/Dance Duración 3:52 Discog …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»